Woensdag 19 september / Dag 04 Jinja - Namwenda
Blijf op de hoogte en volg Renate
16 Oktober 2012 | Nederland, Beverwijk
Gisteravond is alsnog de rugzak/ tas van René aangekomen. Althans wat ervan over was. Het was echt niet normaal meer hoe die eruit zag. Hij kon nog 2 t-shirts, een broek en zijn slaapzak redden, de rest leek op vodden. Zijn tas was helemaal kapot. Echt triest. Maar goed dat hield in dat hij wel nieuwe kleding moest kopen. Vanochtend is hij samen met een paar reisgenoten naar de markt gegaan. Daar heeft wat T-shirts, korte broeken, lange broek, toilettas en 2 gewone tassen buit kunnen maken.
We vertrokken iets later dan gepland naar Namwenda, wat niemand echt erg vond. Rene had tenminste iets om aan te trekken.
Het was niet al te ver naar Namwenda. We waren daar rond het middag uur. Aangekomen hebben we als eerste de tenten opgezet. Hierna konden we genieten van een heerlijke traditionele lunch. We aten matoke (lekker), rijst, gebakken aardappelen, zoete aardappelen, wilde spinazie (ook erg lekker), cassave (geen smaak) en daarbij pindasaus. Hij zag er niet zo lekker uit, net gesmolten melkchocolade, maar hij smaakte heerlijk. We genoten dus van onze lunch.
Na de lunch gingen we fietsen. We gingen als eerste een schooltje bezoeken. Het schooltje wordt niet onderhouden door de regering. Ze worden “gesponsord” door de ouders van de kinderen en door de toeristen van Sawadee. Verder komen hier weinig toeristen.
We kregen als eerste een rondleiding door de gebouwen, inclusief keuken en “slaapkamer”. Er blijven ook kinderen intern en andere gaan aan het eind van de dag naar huis. Op dit schooltje krijgen de kinderen ook te eten. Houdt in dat er 3x per dag mais werd gemalen met wat melk. Drie dezelfde maaltijden per dag, weinig afwisseling.
Uiteraard werden we toegezongen met verschillende liederen en daarna nog wat dans. Het was ontzettend leuk om te zien.
We fietsten door naar een kleine brouwerij waar je de lokale bier kon proeven. Hield in dat je met verschillende mensen door een rietje van ruim een meter het vocht op te zuigen. Wel goed roeren, anders had je alleen drap. Mijn smaak was het in ieder geval niet, maar de bierliefhebbers vonden het na 2 slokken wel lekker.
Opnieuw op de fiets gestapt en naar een “echt” café om een glaasje te drinken naar eigen smaak, bier of cola.
We konden de fiets achterlaten en met het busje terug. Gelukkig waren er een paar enthousiastelingen die wilde gaan lopen, waaronder ik zelf. Maarten waarschuwde ons nog dat het zou gaan regenen, maar dat kon ons niet deren, we wilde even de benen strekken. Het zou een uurtje lopen zijn.
Onderweg waren de mensen, lees vooral kinderen, die allemaal enthousiast aan het zwaaien waren al roepend “Jambo, jambo” wat zoiets als hallo, hallo betekent. Luuk ging af en toe net zo enthousiast zwaaiend naar de kinderen die dan toch weer een beetje schrokken en wegliepen om daarna gewoon weer te voorschijn te komen. Heerlijk om te zien.
Nadat we ongeveer drie kwart erop hadden zitten begon het inderdaad te regenen. Iedereen snel een poncho of regenjas aan. De regen werd een hoosbui. Wij effe schuilen onder een paar bomen, waar we na een paar minuten net zo nat werden als we er niet onder hadden gestaan.
Een zeer vriendelijk meneer kwam aangereden en vroeg of hij ons kon helpen, maar nee zeiden we stoer, we lopen zo verder. Hij ging weg. Even later kwam hij opnieuw aangereden of we het toch echt wel zeker wisten. Ja zeiden wij, we weten het zeker. Hij gaf ons toen een mobiel, met iemand aan de andere kant van de lijn, al wisten we niet wie. De beste man nogmaals overtuigd dat we het wel gingen redden. Ondertussen stond er een vrouw met paraplu achter ons, die aanbood om toch bij haar binnen te komen schuilen in haar hutje voor de regenbui. De hoosbui was inmiddels afgezwakt tot een regenbui en het werd steeds droger. Wilde we net vertrekken kwam Caleb, een van de chauffeurs, met het busje aanrijden. We hebben onze tassen in de bus gelegd, Caleb ervan overtuigd dat we toch echt wilde verder lopen, waarop hij nogal verbaasd was. Wie gaat er nou in de regen lopen.... inmiddels was het droog geworden. Caleb is naar de boerderij gereden, wij verder gelopen. Met ruim een kwartier lopen waren we daar waar we moesten zijn, de boerderij.
De rest zat binnen te genieten van een glaasje en wij kwamen binnen als verzopen katten, maar hadden een geweldig wandeling gehad.
Even droge kleren aangetrokken want het werd toch wat frisser. We konden toen gelijk buiten weer aanschuiven voor ons diner die klaar gemaakt was. Hij verschilde niet zo heel veel met die van de middag. Wel waren er nu heerlijke Ierse aardappelen, heerlijk gekruid.
Er was tevens een mooi kampvuur gemaakt, waarbij we onze kleren een beetje probeerde te drogen, wat aardig lukte maar niet helemaal.
Na nog even na te hebben genoten was het weer tijd om de tent in te kruipen.
We vertrokken iets later dan gepland naar Namwenda, wat niemand echt erg vond. Rene had tenminste iets om aan te trekken.
Het was niet al te ver naar Namwenda. We waren daar rond het middag uur. Aangekomen hebben we als eerste de tenten opgezet. Hierna konden we genieten van een heerlijke traditionele lunch. We aten matoke (lekker), rijst, gebakken aardappelen, zoete aardappelen, wilde spinazie (ook erg lekker), cassave (geen smaak) en daarbij pindasaus. Hij zag er niet zo lekker uit, net gesmolten melkchocolade, maar hij smaakte heerlijk. We genoten dus van onze lunch.
Na de lunch gingen we fietsen. We gingen als eerste een schooltje bezoeken. Het schooltje wordt niet onderhouden door de regering. Ze worden “gesponsord” door de ouders van de kinderen en door de toeristen van Sawadee. Verder komen hier weinig toeristen.
We kregen als eerste een rondleiding door de gebouwen, inclusief keuken en “slaapkamer”. Er blijven ook kinderen intern en andere gaan aan het eind van de dag naar huis. Op dit schooltje krijgen de kinderen ook te eten. Houdt in dat er 3x per dag mais werd gemalen met wat melk. Drie dezelfde maaltijden per dag, weinig afwisseling.
Uiteraard werden we toegezongen met verschillende liederen en daarna nog wat dans. Het was ontzettend leuk om te zien.
We fietsten door naar een kleine brouwerij waar je de lokale bier kon proeven. Hield in dat je met verschillende mensen door een rietje van ruim een meter het vocht op te zuigen. Wel goed roeren, anders had je alleen drap. Mijn smaak was het in ieder geval niet, maar de bierliefhebbers vonden het na 2 slokken wel lekker.
Opnieuw op de fiets gestapt en naar een “echt” café om een glaasje te drinken naar eigen smaak, bier of cola.
We konden de fiets achterlaten en met het busje terug. Gelukkig waren er een paar enthousiastelingen die wilde gaan lopen, waaronder ik zelf. Maarten waarschuwde ons nog dat het zou gaan regenen, maar dat kon ons niet deren, we wilde even de benen strekken. Het zou een uurtje lopen zijn.
Onderweg waren de mensen, lees vooral kinderen, die allemaal enthousiast aan het zwaaien waren al roepend “Jambo, jambo” wat zoiets als hallo, hallo betekent. Luuk ging af en toe net zo enthousiast zwaaiend naar de kinderen die dan toch weer een beetje schrokken en wegliepen om daarna gewoon weer te voorschijn te komen. Heerlijk om te zien.
Nadat we ongeveer drie kwart erop hadden zitten begon het inderdaad te regenen. Iedereen snel een poncho of regenjas aan. De regen werd een hoosbui. Wij effe schuilen onder een paar bomen, waar we na een paar minuten net zo nat werden als we er niet onder hadden gestaan.
Een zeer vriendelijk meneer kwam aangereden en vroeg of hij ons kon helpen, maar nee zeiden we stoer, we lopen zo verder. Hij ging weg. Even later kwam hij opnieuw aangereden of we het toch echt wel zeker wisten. Ja zeiden wij, we weten het zeker. Hij gaf ons toen een mobiel, met iemand aan de andere kant van de lijn, al wisten we niet wie. De beste man nogmaals overtuigd dat we het wel gingen redden. Ondertussen stond er een vrouw met paraplu achter ons, die aanbood om toch bij haar binnen te komen schuilen in haar hutje voor de regenbui. De hoosbui was inmiddels afgezwakt tot een regenbui en het werd steeds droger. Wilde we net vertrekken kwam Caleb, een van de chauffeurs, met het busje aanrijden. We hebben onze tassen in de bus gelegd, Caleb ervan overtuigd dat we toch echt wilde verder lopen, waarop hij nogal verbaasd was. Wie gaat er nou in de regen lopen.... inmiddels was het droog geworden. Caleb is naar de boerderij gereden, wij verder gelopen. Met ruim een kwartier lopen waren we daar waar we moesten zijn, de boerderij.
De rest zat binnen te genieten van een glaasje en wij kwamen binnen als verzopen katten, maar hadden een geweldig wandeling gehad.
Even droge kleren aangetrokken want het werd toch wat frisser. We konden toen gelijk buiten weer aanschuiven voor ons diner die klaar gemaakt was. Hij verschilde niet zo heel veel met die van de middag. Wel waren er nu heerlijke Ierse aardappelen, heerlijk gekruid.
Er was tevens een mooi kampvuur gemaakt, waarbij we onze kleren een beetje probeerde te drogen, wat aardig lukte maar niet helemaal.
Na nog even na te hebben genoten was het weer tijd om de tent in te kruipen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
